تجهیزات دسترسی عروقی

مشاهده همه 2 نتیجه

"" به سبد خرید شما اضافه شد.نمایش سبد

تجهیزات دسترسی عروقی
تجهیزات دسترسی عروقی از بهترین روش های دسترسی به عروق است و دسترسی عروقی به روشی آسان و مستقیم برای تزریق یا حذف دستگاه ها یا مواد شیمیایی از جریان خون اشاره می کند.

قبل از شروع همودیالیز باید یکی از رگ ها برای اتصال به دستگاه دیالیز آماده شود که خون از رگ گرفته شود و سپس خون تصفیه شده از طریق همان رگ وارد بدن شود. از دسترسی عروقی برای کارهای زیادی نظیر موارد ذیل می توان استفاده نمود:

تزریق مایع
تزریق دارو
تزریق فررآورده های خونی
نمونه برداری از خون برای انجام آزمایش
نظارت بر پارامتر های همودینامیک

4 روش برای دسترسی به عروق وجود دارد:

سه نوع روش برای دسترسی به دستگاه دیالیز مورد استفاده برای همودیالیز وجود دارد:

کاتتر ورید مرکزی
فیستول شریانی
گرافت شریانی

یک روش دیگر برای دیالیز وجود دارد که از لایه شکم برای دسترسی به عروق استفاده می شود که یک راه حل تخصصی و استریل شده برای تمیز کردن خون بدن می باشد:

کاتتر دیالیز صفاقی

کاتتر ورید مرکزی
کاتتر ورید مرکزی به عنوان یکی از تجهیزات دسترسی عروقی یک لوله انعطاف پذیر، بلند، پلاستیکی و به شکل Y می باشد. این کاتتر وارد رگ ساب کلاوین موجود در زیر استخوان ترقوه، رگ موجود در زیر گلو یا کشاله ران می شود. این نوع دسترسی موقت می باشد ولی گاهی اوقات کاتتر برای دوره طولانی استفاده می شود چون ایجاد فیستول یا گرافت امکان پذیر نمی باشد .
چند نوع کاتتر ورید مرکزی وجود دارد:
مقایسه کاتتر تونلی و بدون تونل
کاتترهای بدون تونل در محل درج می شود و کاتتر و اتصالات مربوط به آن از همان محل خارج می شوند.

در کاتترهای بدون تونل، محل درج کاتتر از شریان قسمت مورد نظر فاصله دارد و کاتتر و اتصالات مربوط به آن با استفاده از ایجاد تونل در زیر پوست به قسمت اصلی وصل می شود. در معمولاً این مدل ها محل خروج، قفسه سینه می باشد و باعث می شود که پورت های کمتری از قسمت گردن خارج شوند. عبور کاتتر از زیر پوست احتمال عفونت را کاهش می دهد و باعث محکم بودن کاتتر در محل می شود.
پورت کاشتنی
پورت کاشتنی به عنوان یکی دیگر از تجهیزات دسترسی عروقی، شبیه به کاتتر تونلی می باشد اما فرقی که دارد این می باشد که کاتتر کاملاً زیر پوست قرار می گیرد و داروها و خون از طریق پوست به کاتتر تزریق می شوند. این پورت ها با استفاده از عمل در زیر پوست قرار می گیرند و اصلا دیده نمی شوند. کاتتر موجود در زیر پوست با استفاده از یک رگ بزرگ به قلب وصل می شود. استفاده از این پورت ها احتمال عفونت را کاهش می دهد. این پورت شامل یک لوله نازک و یک یا دو دیسک می باشد و تمامی این تجهیزات در زیر پوست قرار می گیرند.
فیستول شریانی
فیستول شریانی، دومین روش برای دسترسی عروقی می باشد که با استفاده از عمل جراحی، یک اتصال واقعی بین شریان ( سرخرگ ) و ورید ( سیاهرگ ) انجام می شود. فیستول شریانی اغلبی بر روی بازویی که زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرد، ایجاد می شود. به این صورت که برای افراد راست دست، بازوی چپ و برای افراد چپ دست، بازوی راست انتخاب می شود. این نوع دسترسی باعث افزایش جریان خون از طریق ورید می شود که به بزرگ شدن و تقویت رگ کمک می کند. فیستول این امکان را فراهم می کند که خون بیشتری به دستگاه دیالیز جریان پیدا کند و کار تصفیه خون با سرعت بیشتری انجام شود. بیمار باید پس از انجام عمل جراحی به مدت چند ماه صبر کند تا زخم به طور کامل التیام پیدا کند.
گرافت شریانی
سومین نوع دسترسی، گرافت شریانی می باشد که بسیار شبیه به فیستول شریانی است و اگر رگ های بیمار آسیب دیده باشد یا برای انجام فیستول نازک باشد، ممکن است بیمار کاندید استفاده از گرافت شود. گراف شریانی یک روش جراحی می باشد که به جای اتصال مستقیم شریان به ورید، یک انتهای لوله توخالی کوچک به ورید و انتهای دیگر آن به شریان وصل می شود. البته این روش مستعد لخته شدن خون می باشد و برای دسترسی به لوله گرافت، نیاز به سوزن می باشد.
کاتتر دیالیز صفاقی
از این نوع کاتتر از تجهیزات دسترسی عروقی برای دیالیز صفاقی است که از لایه شکم و یک محلول دیالیز برای پاک سازی خون استفاده می کند. این روش برای افرادی که دائم متحرک، مناسب می باشد. با استفاده از یک کاتتر PD، دیالیز در خانه انجام می شود و این کار نیاز به زمان کمتری دارد.

البته توجه به این نکته ضروری است که این روش برای افرادی که مبتلا به بیماری هایی مانند فتق شکمی یا التهاب روده می باشند یا زخم های بزرگی در ناحیه شکم دارند، مناسب نمی باشد.