درن های جراحی

درن های جراحی، علائم، مدیریت، حذف

شواهد و بحث درباره درن های جراحی

علائم

• درن‌ های جراحی در انواع مختلفی از جراحی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. به طور کلی هدف آن این است که هر گونه مایع یا هوا را از ناحیه جراحی، دفع یا تخلیه کند.
• برای جلوگیری از تجمع مایع (خون، چرک، مایعات عفونی).
• برای جلوگیری از تجمع هوا ( فضای مرده ).
• برای تشخیص مایعات ( برای مثال تشخیص زود هنگام ترشح آناستومیک )

• جراحی پلاستیک شامل جراحی فلپ میوکوتانئوس.
• جراحی پستان (برای جلوگیری از تجمع خون و لنف).
• عمل های ارتوپدی  (با خونریزی بیشتر).
• تخلیه آب از قفسه سینه.
• جراحی قفسه سینه ( که با خطر افزایش فشار داخل پرده جنب و تامپوناد مرتبط است).
• کیست‌های آلوده (برای تخلیه چرک).
• جراحی پانکراس (برای تخلیه ترشحات).
• جراحی صفراوی.
• جراحی تیروئید (نگرانی هایی که در مورد هماتوم و خون ریزی در اطراف راه هوایی وجود دارد).
• جراحی مغز و اعصاب ( محلی که احتمال خطر افزایش فشار درون جمجمه ای وجود دارد ).
• سوند (کاتتر) ادراری.
• لوله های نازوگاستریک.

مدیریت

انواع جراحی های درن

باز یا بسته باشند

• درن های باز ( شامل لاستیکهای موج‌دار و ورقه‌های پلاستیکی ) مایع را به یک لایه (پد) گاز مانند و یا کیسه استوما تخلیه می‌کند. این ها احتمالا خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهند.
• درن‌های بسته از لوله‌هایی تشکیل شده اند که به درون کیسه یا بطری تخلیه می‌گردند. مانند درن‌های ارتوپدی، شکمی، قفسه سینه به طور کلی احتمال عفونت کاهش می‌یابد.

فعال یا غیر فعال

• درن‌های فعال تحت مکش نگه داری می‌شوند ( که ممکن است فشار بالا یا پایین باشد).
• درن‌های غیر فعال هیچ مکشی ندارند و بر اساس تفاوت فشار بین بیرون و حفره‌های بدن عمل می‌کنند.

سیلاستیک یا پلاستیک

• درن‌های سیلاستیک به طور نسبی بی عیب و نقص هستند و کمترین واکنش‌های بافتی را ایجاد می‌کنند.
• درن‌های پلاستیکی قرمز می‌توانند باعث ایجاد واکنش های شدید بافتی گردند، گاهی اوقات باعث ایجاد یک مسیر می‌گردد ( این ممکن است که مفید در نظر گرفته شود، برای مثال با لوله های صفراوی T ).

راهنمایی عمومی

• اگر فعال باشد، درن می تواند به دستگاه مکش متصل شود (و در یک فشار معین شده تنظیم گردد).
• اطمینان حاصل کنید که درن ثابت شده است (ممکن است بعد از انتقال بیمار پس از بیهوشی جا به جا گردد). این جا به جایی می‌تواند احتمال عفونت و تحریک پوست را افزایش دهد.
• اندازه گیری و ثبت دقیق مایع دفع شده.
• مشاهده تغییرات حجم و ویژگی مایع. تشخیص هر گونه عوارض ناشی از نشت مایع ( مخصوصا برای ترشحات صفرا یا پانکراس ) یا خون.
• استفاده از اندازه گیری برای مایعات از دست رفته برای کمک کردن به جایگزینی داخل وریدی مایعات.

حذف کردن

• هشدار دادن به بیمار که ممکن است هنگام بیرون کشیدن درن مقداری ناراحتی وجود داشته باشد.
• در نظر گرفتن نیاز به تسکین درد قبل از برداشتن.
• بر روی محلی که درن برداشته شده است یک مرهم خشک قرار دهید.
• بعضی از این تخلیه‌ها معمولا تا زمانی که محل زخم بهبود یابد، صورت می‌گیرد.

• درن هایی که در یک محل برای مدت طولانی رها شده اند، ممکن است که حذفشان مشکل باشد.
• برداشتن زود هنگام ممکن است که احتمال خطر برخی از عوارض به خصوص عفونت را کاهش دهد.

بحث و شواهد درباره درن های جراحی

• شواهد کافی از آزمایش های کنترلی تصادفی (RCT) برای حمایت از استفاده مداوم از درن ها با مکش بسته در جراحی های ارتوپدی وجود ندارد.آزمایش‌های کنترلی تصادفی بیشتری با تعداد بیماران زیادتر برای جراحی‌های مختلف قبل از تصمیم گیری قطعی برای آن نیاز است.
• علی رغم شواهد کلینیکی اندک که نشان دهنده ی هر گونه مزایای استفاده از آنهاست، درن ها بعد از جراحی های ارتوپدی انتخابی ثابت هستند.
• ممکن است که استفاده معمول از درن ها در جراحی های ساده تیروئید دیگر صورت نگیرد.
• استفاده معمول از درن های مکش دار بعد از یک جراحی کلی ساده تعویض مفصل، ضروری نیست.
• مطالعات کافی برای این که تفاوت روش‌های مختلف برای درناژ قفسه سینه، چه برای رد کردن و یا حمایت کردن از اثر نسبی تکنیک‌های مختلف در جلوگیری از تامپوناد قلبی را مقایسه کند، وجود ندارد. احتیاج به مهارت در درن قفسه سینه از طریق نتایج آزمایش‌های کنترلی تصادفی نه رد می‌شود و نه مورد حمایت قرار می‌گیرد.
• زمان مناسب برای حذف درن‌ها بعد از جراحی تعویض مفصل به طور کل 24 ساعت می‌باشد.
• درناژ لگن ممکن است که به عنوان یک تشخیص اولیه در نشت آناستومیک عمل کند و نیاز دوباره به جراحی مجدد را در بیماران انتخاب شده برای جراحی سرطان رکتوم، کاهش دهد. هرچند که تعدادی معتقد هستند که بعد از حذف درن‌ها، معمولا این نشت‌ها صورت می‌گیرد؛ پس به همین دلیل آن را مفید نمی‌دانند.

• استفاده از درن بعد از لاپروسکوپی کلسیستکتومی انتخابی، میزان عفونت زخم را افزایش داده و همچنین باعث تاخیر در مرخص شدن از بیمارستان می‌گردد. شواهدی برای حمایت از استفاده درن ها بعد از روش های زیر یافت نشده است:
• لاپروسکوپی کلسیستکتومی
• کلسیستکتومی باز
• شواهد برای این که درن‌ها میزان عفونت و تشکیل هماتوم را کاهش می‌دهند، در جراحی پستان متناقض می‌باشد.
• بسیاری از جراحی‌های دستگاه گوارش می‌تواند با خیال راحت و بدون درناژ پیشگیرانه صورت گیرد. درن ها باید بعد از برش در کبد، کلون و رکتال همراه با آناستوموز اولیه و برداشتن آپاندیس برای هر سطح از آماس آپاندیس، حذف شده باشند.
• یک بررسی گذشته نگر نشان داد که حتی آپاندیسیت پیچیده ( با التهاب صفاق ثانویه و عفونت ) در دوره جدید از آنتی بیوتیکها، استفاده پیش گیرانه از درن ها را ایجاب نمی‌کند، حتی در همان زمان ممکن است که خلاف آن را ثابت کند.
• درناژ ( تخلیه ) پیشگیرانه بعد از برداشت مری و برداشت معده توصیه می شود. برای بسیاری دیگر از عمل‌های دستگاه گوارش ( مخصوصا دستگاه گوارش فوقانی) برای روشن شدن ارزش درناژ (تخلیه) پیشگیرانه به تحقیقات بیشتری نیاز می‌باشد.
• شواهد کافی برای این که نشان دهد درناژ بعد از آناستاموز کلورکتال از پیچیدگی ها و آناستاموز جلوگیری می‌کند، وجود ندارد. فشار مکانیکی و یا ساکشن می‌تواند باعث ایجاد آسیب گردد و ممکن است که درن حتی باعث نشت آناستوموتیک گردد.
• درن‌ها جانشینی برای تکنیک‌های خوب جراحی نیستند.