آماده سازی دستگاه نوار قلب 12 کاناله

آماده سازی دستگاه نوار قلب 12 کاناله مبحثی است که در این مقاله قصد بررسی آن داریم. با استفاده از این دستگاه پزشک می تواند نوار قلب بگیرید و آن را بررسی نماید.

نوار قلب تستی است که پزشک برای اندازه گیری سیگنال‌های الکتریکی که ضربان قلب را کنترل می‌کنند، تجویز می‌کند. نوار قلب می‌تواند میزان ضربان قلب شما را در صورتی که ریتم آن نا‌ منظم باشد، نشان دهد. همچنین این تست قدرت و مدت زمان سیگنال های قلب تان را نشان می‌دهد. پزشک  دستگاه نار قلب 12 لیدی (قطعه‌ای از جنس سرب) روی بدن شما قرار می‌دهد. این لیدها سیگنال‌های الکتریکی را در بخش‌های متصل شده به بدن اندازه گیری کرده و اطلاعات را به یک کامپیوتر ارسال می‌کند. این روش به شما آسیب نمی‌رساند، خطرناک نبوده و انجام دادنش تنها چند دقیقه زمان می برد.

بخش اول: کسب آمادگی برای انجام تست نوار قلب با دستگاه نوار قلب 12 کاناله

مرحله 1: پزشک معالج خود را از داروهایی که استفاده می‌کنید، مطلع کنید.

بعضی داروها سرعت ضربان قلب شما را تغییر می‌دهند و در نتیجه می‌توانند روی نتایج تاثیر بگذارند. این داروها شامل: داروهای بدون نسخه و مکمل‌های گیاهی می‌شود.

• قبل از انجام تست نباید آب سرد بنوشید، چرا که بدن شما باید گرم بوده و لرزش نداشته باشد.

مرحله 2: به پزشک خود اجازه دهید تا شما را برای انجام آزمایش آماده کند.

احتمالا از شما خواسته می‌شود لباس خود را درآورده و یا گان بیمارستانی بپوشید. انجام این کار، باعث می‌شود پزشک به آسانی الکترودهای دستگاه نوار قلب 12 لیدی را مستقیما روی پوست شما قرار دهد.

• اگر پوستتان کثیف باشد، پزشک ممکن است بخش‌هایی که الکترودها قرار می‌گیرند را تمیز ‌کند.
• اگر روی سینه، بازوها یا ساق پایتان مو (محل قرارگیری الکترودها) مو دارید، باید قبل از انجام آزمایش آن‌ها را شیو کنید. این کار به اتصال صحیح الکترودها کمک می‌کند.

مرحله 3: منتظر بمانید تا پزشک، الکترودهای دستگاه نوار قلب 12 کاناله را آماده کند.

در آماده سازی دستگاه نوار قلب 12 کاناله ، 10 الکترود استفاده می‌شود. آن‌ها به صورت مستقیم روی پوست شما قرار می‌گیرند. با قرار دادن آن‌ها روی پوست ممکن است کمی احساس سرما کنید اما این کار هیچ به شما آسیب نمی‌رساند. الکترودها، الکتریسیته بدن شما را اندازه گیری می‌کنند اما الکتریسیته به بدن شما وارد نمی‌کنند.

• پزشک شما احتمالا از ژل، اسپری و یا نوار (چسب) استفاده می‌کند تا الکترودها را در جای خودشان فیکس کند و یک اتصال خوب ایجاد کند.

مرحله 4: پزشک الکترودهای قفسه سینه را متصل می‌کند.

تعداد 6 الکترود در ناحیه قفسه سینه به صورت زیر قرار داده می‌شوند:

• الکترود 1، در قسمت سمت راست جناغ سینه در فضای بین دنده‌ای پس از دنده چهارم قرار می‌گیرد.
• الکترود 2، در قسمت سمت چپ جناغ سینه در فضای بین دنده‌ای پس از دنده چهارم قرار می‌گیرد.
• الکترود 3، بین الکترود 2 و 4 قرار می‌گیرد.
• الکترود 4: بر روی خط mid-calvicular ( خط عمودی که از میان collar bone عبور می‌کند) در چهارمین فضای بین دنده‌ای قرار می‌گیرد.
• الکترود 5: به صورت افقی در راستای الکترود 4 در خط محور جلویی ( خطی که از سمت  collar bone به سمت پایین بدن قرار می‌گیرد) در فاصله 3/4 از مرکز collar bone، قرار می‌گیرد.
• الکترود 6: به صورت افقی در راستای الکترود 4 در خط mid-axillary (خطی که از زیر بغل تا کمر کشیده می‌شود) قرار می‌گیرد.

مرحله 5: به قرار دادن الکترودهای دستگاه نوار قلب 12 لیدی روی اندام‌های دیگر بدن خود که توسط پزشک انجام می‌شود، توجه کنید.

4 الکترود دیگر روی بازوها و ساق پاهای‌تان قرار می‌گیرد و احتیاجی نیست که خیلی دقیق متصل شوند. پزشک شما احتمالا الکترودها را روی بخش‌هایی که زیاد مودارند، استخوان‌های بیرون زده یا ماهیچه‌ها متصل نمی‌کند. این الکترودها به این صورت قرار داده می‌شوند: یک الکترود روی هر بازو بین کمر و شانه قرار می‌گیرد. یک الکترود نیز روی هر ساق پا بین مچ و ران قرار می‌گیرد.

مرحله 6: منتظر بمانید تا نوار قلبتان گرفته شود.

احتمالا پزشک از شما بخواهد دراز بکشید. برای گرفتن نتیجه دقیق مهم است که تکان نخورید و یا نلرزید.

• پزشک ممکن است از شما بخواهد برای مدت کوتاهی در مدت زمان آزمایش نفستان را نگه دارید.
• شما ممکن است در حین انجام تست بتوانید نتایجی را که روی صفحه مانیتور نمایش داده می‌شوند، ببینید. اگر این طور است، شما احتمالا یک نمودار می‌بینید که زمانی که قلب شما می‌تپد یک پیک نشان می‌دهد.

مرحله 7: به پزشک اجازه دهید تا الکترودها را بردارد.

هنگامی که تست شما به پایان رسید، پزشک لیدهای دستگاه نوار قلب 12 لیدی را از بدن شما جدا می‌کند، انجام این کار نیز به شما آسیبی نمی‌رساند. ممکن است پس از ساکشن کمی پوست بدنتان قرمز شود اما پس از چند دقیقه از بین می‌رود.

• پزشک به شما اطلاع می‌دهد که آزمایش به پایان رسیده و شما می‌توانید لباس بپوشید.
• احتمالا بلافاصله پس از انجام آزمایش از نتیجه مطلع خواهید شد.

بخش 2: اطلاع از نتایج و تفسیر آن‌ها

مرحله 1: از پزشک خود بپرسید که چرا به انجام این آزمایش احتیاج داشتید؟

پزشک شما ممکن است تست نوار قلب را به عنوان بخشی از چک-آپ انجام داده باشد. همچنین این امکان وجود دارد که او نسبت به علایمی که داشته‌اید، نگران بوده است.

پزشک برای شما تست نوار قلب در صورت داشتن موارد ذیل تجویز می کند:

• در خانواده‌تان سابقه بیماری قلبی داشته باشید.
• بیماری قلبی یا ضربان ساز در قلبتان دارید و یا از داروهایی استفاده می‌کنید که می‌توانند روی عملکرد قلب شما تاثیرگذار باشند.
• شما یک عمل جراحی در پیش دارید.
• شما درد قفسه سینه، تپش قلب شدید، مشکلات تنفسی و یا خستگی مفرط داشته‌اید.
• پزشک هنگام گوش دادن به صدای قلبتان، صداهای غیر نرمال شنیده است.

مرحله 2: تشخیص نتایج نرمال

اگر نوار قلب هیچ علامت غیر نرمال و یا مشکلی نشان ندهد، شما اطلاعات ذیل را راجع به ضربان قلبتان دریافت خواهید کرد:

• ضربان قلب نه زیاد سریع و نه زیاد آرام است. برای یک فرد بالغ این عدد باید بین 60-100 ضربان در هر دقیقه باشد. ورزشکاران حرفه‌ای ممکن است ضربان قلب پایین‌تری داشته باشند.
• یک ریتم ثابت. ضربان قلب شما زمانی که در حال استراحت هستید، باید منظم یا ثابت باشد. ضربان کم یا زیاد نباید وجود داشته باشد.

مرحله 3: در مورد هرگونه نتیجه غیر نرمال با پزشک خود صحبت کنید.

اگر نتایج شما ضربان قلب غیرنرمال باشد، پزشک احتمالا شما را برای انجام آزمایشات بیشتر به یک متخصص قلب (کاردیولوژیست) معرفی می‌کند.

_ نتایج غیر نرمال احتمالا ممکن است یکی از موارد زیر تشخیص داده شود:

• Tachycardia: این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که ضربان قلب شما خیلی سریع می‌زند.
• Bradycardia: این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که ضربان قلب شما خیلی کند می‌زند.
• Arrhythmia: آریتمی قلبی زمانی اتفاق می‌افتد که ضربان قلب شما نامنظم باشد که می‌تواند به دلیل مشکل در سیگنال‌هایی باشد که ضربان قلب را کنترل می‌کنند و یا به عنوان عوارض داروهایی مثل بتابلاکرها، آمنتامین‌ها یا داروهای دیگر باشد.
• شما در حال یک سکته قلبی هستید و یا در ابتدای آن قرار دارید. نوار قلب ممکن است بخش‌هایی از قلب شما را که آسیب دیده‌اند، مشخص کند.
• قلب شما بزرگ شده و بخش‌هایی از دیواره آن ضخیم شده اند.
• دریچه‌های قلب شما دچار مشکل شده‌اند.
• خون رسانی کافی به بخشی از قلب شما انجام نمی‌شود.