نخ بخیه : التهاب، تکثیر و بازسازی و بلوغ
بروزرسانی
1403/03/31
زمان مطالعه
6 دقیقه
نخ بخیه : التهاب، تکثیر و بازسازی و بلوغ
سابقه ی ارتباط بین زیست ماده های بستن زخم و جراحی به ۴۰۰۰ سال قبل باز می گردد، یعنی زمانی که لینن به عنوان نخ بخیه مورد استفاده قرار می گرفت. انواع موادی که برای بستن زخم ها استفاده شده اند شامل رشته های طلا، نقره، آهن و استیل، روده ی خشک، ابریشم، موی حیوانات، پوست درخت و فیبرهای گیاهی دیگر و اخیرا طیف وسیعی از ترکیبات مصنوعی است. علیرغم تجربیات هزاران ساله با زیست ماده ها برای بستن زخم، هیچ مطالعه یا هیچ جراحی نخ بخیه ای که در تمامی شرایط بهترین باشد را نیافته است. یک نخ بخیه ی عالی باید دارای مشخصات زیر باشد:- مقاومت کافی برای مدت و قدرت لازم برای بافت های زخم تا بهبود
- تولید کمترین واکنش در بافت ها
- ویژگی هایی برای استفاده ی آسان
- نامناسب برای رشد باکتریایی و با قابلیت استرلیزه شدن آسان
- ضد الکترولیت، غیر مویرگی، ضد حساسیت، غیر کانزانوژنیک
- میانجی های مولکولی (سیتوکین، پروستاگلاندین، سراتونین و … ) را آزاد می کند که به عنوان درخواستی برای کمک خواستن عمل می کنند.
- به عنوان محیطی برای تمرکز و تقویت این محیط مولکولی علامت دهی کمک می کند.
- ماتریسی برای حمایت و ارتباط سلول های التهابی رسیده فراهم می کند.
- سایز نخ بخیه
- مقاومت کششی
- نخ های جذبی در مقابل نخ های غیر جذبی
- خشکی و انعطاف پذیری
- نخ های صاف در مقابل نخ های ناصاف