التیام زخم پوستی

التیام زخم پوستی یک علم نیست بلکه هنر شهودی طبیعت عاشقانه است.

هنر التیام یافتن

التیام زخم، پاسخی طبیعی در مقابل وارد شدن آسیب به بافت بدن است. التیام زخم پوستی بر هم کنش رویداد های سلولی پیچیده ای است که باعث بازسازی رویه ی زخم، شکل گیری مجدد، و ترمیم مقاومت کششی پوست آسیب دیده می شود.

خرید پانسمان کامفیل

التیام زخم پوستی یک فرآیند سیستماتیک است که از گذشته به صورت ۴فاز کلاسیک دارای همپوشانی توضیح داده می شوند: انعقاد خون، التهاب، تکثیر و بلوغ.در حالی که پلاکت ها در تشکیل لخته در زمان انعقاد خون نقش مهمی ایفا می کنند،سلول های التهابی در فاز التهابی، بافت های آسیب دیده را برداشت می کنند. رویه بستن زخم، مقاوم شدن و رگ زایی در فاز تکثیر رخ می دهند. در همین زمان بافت گرانوله شده تشکیل شده و زخم شروع به بسته شدن می کند. در آخر، در طول فاز بلوغ،کلاژن اتصالاتی متقاطع با دیگر کلاژن ها شکل می دهد و همراه با مولکول های پروتئین،مقاومت کششی اسکار را افزایش می دهد.

برای مباحثه و فهم مطلب، فرآیند التیام زخم پوستی می تواند به عنوان زنجیره ای از وقایع مجزا نشان داده شوند. اما در واقعیت، کل فرآیند خیلی پیچیده تر است، زیرا وقایع سلولی که منجر به تشکیل اسکار می شوند با یکدیگر همپوشانی دارند. بسیاری از جنبه های التیام زخم پوستی هنوز مشخص نشده اند.

تصویری از اسکار هایپرترپفی در زیر نمایش داده شده است.

التیام غیر طبیعی زخم: اسکارهای هایپرتروفی و کلوئیدها

اسکارهای هایپرتروفی و کلوئیدها با تجمع بیش از حد کلاژن همراه با تجزیه ی کم تر مشخص می شوند و بر حسب ظاهرشان از یکدیگر متمایز می شوند. کلوئیدها در خارج از مرزهای زخم اصلی رشد می کنند و خود به خود از بین نمی رود. اسکار های هایپرتروفی در محدوده ی زخم اصلی باقی می مانند و به طور خود به خود تقلیل نمی‌روند. به طور کلی اسکار های هایپرتروفی با فاصله ی زمانی کمی بعد از آسیب رسیدن به بافت دیده می شوند، در حالی که کلوئید ها می توانند تا یک سال بعد از جراحت تشکیل شوند. اسکار های هایپرتروفی معمولا با انقباضی در سراسر سطح اتصال همراه هستند.

به مجرد آزمایشات بافت شناسی، کلوئید ها و اسکار های هایپرتروفی از پوست طبیعی به وسیله ی منبع خونی غنی، تراکم زیاد مزانشیمال و لایه ی روپوستی ضخیم متمایز می شوند. بافت های کلاژن در اسکار های هایپرتروفی به صورتی نا مرتب با طرحی موج دار شکل می گیرند. کلوئید ها طرحی نامنظم از بافت های کلاژنی با شکلی نا منظم و بزرگ همراه با حجم کم تر اتصال عرضی کلاژن در مقایسه با پوست طبیعی نشان می دهند. به علاوه کلوئید ها نسبت به یک اسکار بالغ مقدار بیشتری از کلاژن نوع III دارند که نشان می دهد اسکار نتوانسته به مرحله ی بلوغ برسد.

در مورد علل تشکیل اسکار هایپرتروفی و کلوئید ها اطلاعات کمی در دست است. ناهنجاری ها در انتقال سلول، تکثیر سلولی، التهاب و ترکیب و ترشح پروتئین های ماتریس خارج سلولی، سیتوکین ها، و تغییر شکل همگی در تشکیل کلوئید و اسکار هایپرتورفی دخیل هستند. فعالیت بیشتر سیتوکین های فیبروژنیک و پاسخ های زیاد به سیتوکین ها توصیف شده اند. انتقال فاکتور رشد –B (TGF-B) در التیام نا منظم،نقش جدایی ناپذیری ایفا می کند. اخیرا، کنش های غیر طبیعی بین سلول های میزانشیمال و ژن های تنظیم کننده، از قبیل TP53 پیشنهاد شده اند.

تحقیقی توسط یاماواکی و همکارانش نشان داد که پروتئاز سرین HtrA1 ممکن است به گسترش کلوئید ارتباط داشته باشد، محققان اظهار کردند که این آنزیم تکثیر سلولی را تسریع کرده و در تغییر شکل ماتریس خارج سلولی کلوئیدی یا مولکول های سطح سلول تاثیر دارد.

احتمال ایجاد اسکارهای هایپرتروفی و کلوئیدها در افراد با پوست های تیره، زخم هایی که از خطوط کشش پوست عبور می کنند، و زخم هایی که در نرمه ی گوش یا نواحی دلتوئید یا پرسترنال بیشتر است. بررسی علمی توسط باتزلار و همکارانش نشان داد که سنین پایین و کلونی های باکتریایی نیز جزء فاکتورهای خطر برای تشکیل اسکارهای هایپرتورفی هستند در حالی که شیمی درمانی، استفاده از استاتین و سیگار کشیدن می توانند از این اسکار ها جلوگیری کنند.

تا کنون نمونه ای از تشکیل کلوئید در افراد مبتلا به زالی گزارش نشده است. نقش کشش زخم مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده است که نقش آن با پاسخ زیاد کشش فیبروبلاست کلوئید مربوط به فیبروبلاست طبیعی در خصوص تولید فاکتورهای رشد پروفیبروتیک در ارتباط است.

هنوز یک تکنیک درمانی بهینه و مجرد برای اسکار های هایپرتروفی و کلوئید ها ایجاد نشده است و نرخ پیدایش این اسکار های غیر طبیعی خیلی بالا است. مدیریت رایج شامل درمان دارویی، فشار، لیزر و رادیوتراپی است. هر روش درجه های موفقیت متغیری دارد. مدیریت با جراحی برای مواردی انجام می شوند که به روش های مدیریت رایج پاسخ ندهند.

دیابت و التیام زخم

دیابت تاثیرات متعددی بر التیام زخم دارد.

بیماری میکروآنژیوپاتی منجر به جریان خون معیوب در بافت و در نتیجه، نرسیدن میزان کافی اکسیژن به بافت می شود. آسیب های عصبی پیرامونی، زمینه را برای آسیب به بافت و افزایش خطر عفونت فراهم می کنند. به علاوه، فعالیت کم تر سیستم ایمنی، ساخت و تجمع آهسته تر کلاژن، رگ زایی کم تر و مقاومت کششی کم تر زخمها منجر به افزایش خطر باز شدن زخم می شود.

کنترل مناسب میزان گلوکز خون نقشی حیاتی در التیام زخم دیابتی ایفا می کند. اگر چه پارامتر های معینی مشخص نشده اند، اما میزان گلوکز بیشتر از ۲۰۰ mg/dL به نتایج بدتری ختم می شود.

اثرات سیگار کشیدن بر التیام زخم

سیگار کشیدن به دلیل اثر سمی مستقیم و انقباض عروق به خاطر نیکوتین، تاثیری منفی بر التیام زخم دارد.

در سال ۲۰۱۳، سورنسون و همکارانش ۷۸ فرد سیگاری را در ۱۵هفته تحت نظر قرار دادند. آن ها متوجه شدند که نرخ عفونت در سیگاری ها ۱۲٪ بود، درحالی که این نرخ در غیر سیگاری ها ۲٪ بود. به علاوه آن ها اظهار داشتند که پرهیز از کشیدن سیگار برای ۴ هفته قبل از زخم شدن، کاهش چشمگیری در عفونت ایجاد می کرد اما در پاره شدن زخم اصلا تاثیر گذار نبود. جالب بود که استفاده کنندگان از برچسب نیکوتین هیچ اتفاق نامطلوبی نداشتند.

به علاوه سیگار کشیدن فعالیت نتروفیل ها را کاهش داده، جلوی تولید کلاژن را می گیرد و میزان هموگولوبین کربوکسی را به دلیل اثرات مونکسید کربنو سانید هیدروژن کاهش می دهد.

یک مطالعه ی آینده نگرانه توسط لیسگ و همکارانش نشان داد که سیگار کشیدن بر فاز التهابی التیام زخم تاثیر منفی دارد. محققان به این نتیجه رسیدند که در افرادی که قبلا یا در حال حاضر سیگار می کشند، مایع تخلیه کننده ی بعد از عمل جراحی از زخم های جراحی سر و گردن، شامل غلظت خیلی کم تری از فاکتور رشد روی پوستی و سارکومای مک دونو گربه ای قابل حل (FMS) – مانند کیناز تیروزین-۱ نسبت به مایع زخم بیمارانی که هرگز سیگار نکشیدند، هستند. این مطالعه به علاوه شواهدی مبنی بر این که سیگار کشیدن مانع ریزش پوستی در التیام زخم می شود، یافت.

در حال حاضر، بیشتر جراحان به بیمار تاکید می کنند که ۴ تا۶ هفته قبل و بعد از عمل جراحی زیبایی از کشیدن سیگار خودداری کنند. سیگار نکشیدن با استفاده از جایگزین نیکوتین برای ۴ هفته قبل از عمل جراحی، طبیعی شدن مقدار متالوپروتئیانز را در افراد غیر سیگاری و مقدار بالاتر کلاژن نوع ۱ را نشان میدهد. یک بررسی علمی توسط پلووی و همکارانش به این نتیجه رسد که افراد سیگاری ای که جراحی های زیبایی انجام می دهند، نرخ احتمال مرکب ۲/۳ عفونت محل جراحی و ۲/۵ برای طولانی شدن التیام زخم داشتند. برای افراد سیگاری که تحت عمل لاغری قرار می گیرند،نرخ احتمال مرکب ۳/۳ برای طولانی شدن التیام زخم و ۳/۱ برای نکروز پوستی بود.

سایر فاکتورهای موثر بر درمان ضعیف زخم شامل تغذیه نامناسب، رادیوتراپی قبلی، عفونت فعال زخم و کاهش اکسیژن بافت هستند.

تحقیقات آتی و التیام زخم جنین

زخم های ایجاد شده در جنین ها در داخل شکم مادر می توانند بدون تشکیل هیچ گونه اسکاری بهبود یابند. به نظر می رسد که تفاوت در محیط زخم در زخم های جنینی که در داخل شکم مادر رخ می دهند، باعث می شود اسکار تشکیل نشود.فاکتورهای پیشنهادی موثر در التیام بدون اسکار زخم های جنین به دلیل وجود نئوتروفیل های کم تر و مونوسیت های بیشتر در طول دوره ی التهابی، تجمع متفاوتسیتوکین ها، و حجم بیشتر کلاژن نوع ۳ نسبت به زخم های بزرگسالان است. اگرچه شواهد نشان می دهد که مدل های اولیه ی زخم های جنین بهتر از زخم های بزرگسالان التیام مییابند، توضیح این فرآیند موثرتر، در دست تحقیق است. ممکن است با تغییر محیط زخم به مدل های ساختگی زخم جنینی بتوان این فرآیند را توضیح داد.

شواهد نشان می دهد که محیط درمان زخم ممکن است به طرق دیگر برای بهبود یا تسریع فرآیند التیام زخم دستکاری شوند. مطالعات اخیر روی حیوانات نشان دهنده ی تاثیرات مطلوب لیزر و تحریک الکتریکی بافت ها در فاز های التهابی، تکثیر و بلوغ در التیام زخم هستند. با فرض بر این که پروتئین های موجود در خون می توانند التیام زخم را بهبود بخشند، در مورد استفاده از پلاسمای غنی شده با پلاکت تحقیقاتی به عمل آمده و به این نتیجه رسیده اند که این ماده میزان بیشتر سلول های التهابی در طول فرآیند التیام را بدون تاثیر بر تعداد سلول های نهایی در بافت التیام یافته، افزایش می دهد.

در افراد سالم، پلاسمای غنی شده با پلاکت ممکن است بسته شدن زخم را در زخم های پوستی با ضخامت کامل تسریع نماید. اگر چه، ساختار طولانی مدت زخم التیام یافته را تغییر نمی دهد. فاکتور D رشد پلاکت به تنهایی ممکن است نرخ به کارگیری ماکروفاژ و رگ زایی را افزایش دهد اما تاثیر طولانی مدت کلی به اثبات نرسیده است.

استفاده ی موضعی از مکمل C3 در یک مدل جراحی پوستی روی موش آزمایشگاهی نیز اثرات مثبتی نشان داده است.

درمان میدان مغناطیسی ضربانی نیز به عنوان روشی برای کمک به التیام زخم پوستی مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش این روش بر روی موش ها، التیام زخم پوستی را افزایش می دهد. استفاده از این موارد و تکنیک های جدید در زمینه های بالینی هنوز تعیین نشده اند.

آخرین تحقیقات بر روی مدولاسیون کموکین و سیتوکین و نقش بتا- فاکتور رشد مبدل و ایزومرهای آن بر روی التیام زخم انجام شده اند. تعدیل و هدف گیری این محصولات هنوز روشن نشده اند.

جهت دریافت مشاوره، بررسی قیمت و خرید انواع پانسمان نوین زخم با کارشناسان تجهیزات پزشکی سدان در تماس باشید.